รู้ทันแฮกเกอร์ และกลยุทธ์ที่ถูกใช้ในการขโมยข้อมูลส่วนตัว

ในโลกดิจิทัลปัจจุบันที่เต็มไปด้วยภัยคุกคามออนไลน์ ไม่ว่าจะเป็นข้อความอีเมลฟิชชิง (Phishing) หรือการเจาะช่องโหว่เข้าสู่ระบบเครือข่าย และไวรัสที่มากับไฟล์ต่างๆ ในอินเทอร์เน็ต การเข้าใจวิธีการทำงานของ “แฮกเกอร์” คือ กุญแจในการปกป้องข้อมูลสำคัญขององค์กรและข้อมูลส่วนบุคคล การรู้เท่าทันเทคนิคและกลยุทธ์ที่กลุ่มแฮกเกอร์ใช้ จะช่วยให้สามารถวางมาตรการป้องกันที่มีประสิทธิภาพ โดยบทความนี้จะพาคุณเจาะลึกโลกของเว็บไซต์แฮกเกอร์และวิธีต่างๆ ในการป้องกันตัวจากการโจมตีทางไซเบอร์

ทำความรู้จัก “แฮกเกอร์” คือใคร

แฮกเกอร์ (Hacker) คือ ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในการเจาะระบบคอมพิวเตอร์ โดยใช้ความรู้เกี่ยวกับระบบปฏิบัติการและโปรแกรมต่างๆ ในการค้นหาช่องโหว่ของระบบ โดยมีทั้งกลุ่มแฮกเกอร์ที่มีเจตนาดีและเจตนามุ่งร้าย ซึ่งขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ในการใช้ความสามารถนั้น

ในความเป็นจริง แฮกเกอร์ไม่ได้เป็นเพียงผู้ที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในห้องมืดอย่างที่มักถูกนำเสนอในสื่อบันเทิง แต่พวกเขาอาจเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยไซเบอร์ (Cybersecurity) ที่ทำงานให้กับบริษัทชั้นนำ นักวิจัยอิสระ หรือแม้แต่อาชญากรไซเบอร์ที่ทำงานเป็นกลุ่ม 

ดังนั้น การเรียนรู้ว่าเรากำลังเผชิญกับแฮกเกอร์รูปแบบไหนจะช่วยให้องค์กรธุรกิจสามารถเตรียมการป้องกันได้อย่างเหมาะสม โดยแฮกเกอร์แต่ละคนมีแรงจูงใจที่แตกต่างกันในการโจมตีระบบ เช่น

• แรงจูงใจทางการเงิน -  การแสวงหาผลประโยชน์ทางการเงินจากองค์กรที่มีทรัพย์สินมูลค่าสูง
• การเคลื่อนไหวทางสังคม (Hactivism) - การเจาะระบบเพื่อส่งข้อความถึงองค์กรหรือสาธารณชนด้วยแรงจูงใจทางสังคมหรือการเมือง
• การแก้แค้น - การโจมตีบุคคลหรือองค์กรที่พวกเขาเชื่อว่าทำผิดต่อตน
• ชื่อเสียง - การแฮกเพื่อสร้างการยอมรับและแสดงความเชี่ยวชาญในชุมชนแฮกเกอร์
• ความท้าทาย - การเจาะระบบเพื่อทดสอบความสามารถของตนเอง 

ประเภทของแฮกเกอร์ที่ควรรู้จัก

1. White Hat Hackers (แฮกเกอร์หมวกขาว) 

แฮกเกอร์หมวกขาว คือ ผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยทางไซเบอร์ (Cybersecurity) ที่ได้รับอนุญาตให้เจาะระบบอย่างถูกกฎหมาย โดยทำงานร่วมกับองค์กรหรือหน่วยงานรัฐในการค้นหาช่องโหว่เพื่อประเมินความปลอดภัย และให้คำแนะนำในการแก้ไขป้องกันการโจมตีจากภายนอก

แฮกเกอร์ประเภทนี้มักมีใบรับรองด้านความปลอดภัยไซเบอร์ เช่น Certified Ethical Hacker (CEH), Offensive Security Certified Professional (OSCP) หรือ Certified Information Systems Security Professional (CISSP) 

White Hat Hacker มีบทบาทสำคัญในการปรับปรุงความปลอดภัยให้กับระบบและเครือข่ายโดยการ 

• ทดสอบการเจาะระบบ (Penetration Testing)
• ตรวจสอบโค้ดเพื่อหาช่องโหว่
• พัฒนาโซลูชันด้านความปลอดภัย
• ให้คำแนะนำเกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติที่ดีด้านความปลอดภัยไซเบอร์

2. Black Hat Hackers (แฮกเกอร์หมวกดำ) 

แฮกเกอร์หมวกดำ ใช้ความเชี่ยวชาญทางคอมพิวเตอร์ในการโจมตีระบบขององค์กรโดยไม่ได้รับอนุญาต เมื่อเจาะระบบได้สำเร็จ พวกเขาจะสร้างความเสียหายต่อระบบ ขโมยข้อมูลเพื่อขายในตลาดมืด หรือเรียกค่าไถ่ผ่าน Ransomware

Black Hat Hacker อาจทำงานคนเดียวหรือเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มอาชญากรรมไซเบอร์ที่มีการจัดตั้งอย่างซับซ้อน บางกลุ่มมีโครงสร้างเหมือนบริษัททั่วไปโดยมีแผนกต่างๆ เช่น แผนกพัฒนามัลแวร์ และผู้ที่ทำหน้าที่โจมตี

กลุ่ม Black Hat Hacker มักใช้เทคนิคและมีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางเพื่อเจาะเข้าสู่ระบบ เช่น

• การพัฒนามัลแวร์ที่หลบเลี่ยงการตรวจจับจาก EDR หรือ MDR
• การหาช่องโหว่แบบ Zero-Day Vulnerabilities
• การใช้เทคนิคทางสังคมวิศวกรรม (Social Engineering)
• การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานสำหรับการโจมตีระบบ

3. Gray Hat Hackers (แฮกเกอร์หมวกเทา) 

แฮกเกอร์หมวกเทาเป็นกลุ่มที่อยู่ระหว่าง White Hat และ Black Hat ซึ่งกลุ่มนี้อาจเจาะระบบโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่มักไม่มีเจตนาร้าย บางครั้งอาจแจ้งให้องค์กรทราบถึงช่องโหว่ด้านความปลอดภัย หรือขอค่าตอบแทนในการเปิดเผยข้อมูลช่องโหว่นั้นๆ 

พฤติกรรมของแฮกเกอร์หมวกเทามักอยู่ในขอบเขตสีเทาทางกฎหมาย เช่น การเจาะระบบเพื่อพิสูจน์ความสามารถ ค้นหาช่องโหว่และรายงานแก่องค์กรโดยไม่ได้รับอนุญาตล่วงหน้า เผยแพร่ช่องโหว่ต่อสาธารณะหลังจากให้เวลาองค์กรในการแก้ไข หรือบางครั้งอาจขอรางวัลค้นหาข้อบกพร่อง (Bug Bounty) หลังจากรายงานช่องโหว่ เป็นต้น

4. แฮกเกอร์ประเภทอื่นๆ 

• Script Kiddies - ผู้ที่ใช้โปรแกรมสำเร็จรูปจากผู้อื่นเพื่อเจาะระบบโดยไม่มีความรู้เชิงลึก มักไม่เข้าใจโค้ดหรือเทคนิคที่ใช้ แต่อาศัยเครื่องมือที่ผู้อื่นพัฒนาขึ้นแทน ถึงแม้จะมีทักษะน้อย แต่ก็สามารถสร้างความเสียหายได้มากหากใช้เครื่องมือที่มีประสิทธิภาพ
• Green Hat Hackers - แฮกเกอร์มือใหม่ที่กำลังเรียนรู้เทคนิคการเจาะระบบ ต่างจาก Script Kiddies ตรงที่มีความสนใจในการเรียนรู้เทคนิคการแฮกและการเขียนโค้ด โดยมักเข้าร่วมชุมชนแฮกเกอร์เพื่อพัฒนาทักษะและแลกเปลี่ยนความรู้
• Blue Hat Hackers - มีสองความหมาย ได้แก่ ผู้แสวงหาการแก้แค้นส่วนบุคคลที่ใช้การแฮกเพื่อโจมตีบุคคลหรือองค์กรที่พวกเขามีความขัดแย้งส่วนตัว หรือผู้ทดสอบความปลอดภัยภายนอก ซึ่งบางบริษัท เช่น Microsoft ใช้คำนี้เรียกผู้เชี่ยวชาญภายนอกที่ถูกเชิญมาทดสอบซอฟต์แวร์ก่อนเปิดตัว
• Red Hat Hackers - คล้ายกับ White Hat แต่ใช้วิธีที่รุนแรงกว่าในการจัดการกับแฮกเกอร์ที่เป็นภัย แทนที่จะเพียงแค่ป้องกันการโจมตี พวกเขาอาจโต้กลับด้วยการใช้วิธีการเช่นเดียวกับแฮกเกอร์หมวกดำ เช่น การปล่อยมัลแวร์ย้อนกลับไปที่ผู้โจมตี หรือการทำลายเซิร์ฟเวอร์ของฝ่ายตรงข้าม
• Hacktivist - กลุ่มแฮกเกอร์นิรนามที่มีจุดประสงค์ทางสังคมหรือการเมือง ใช้การแฮกเป็นเครื่องมือในการประท้วงหรือเผยแพร่ข้อความทางการเมืองและสังคม ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงคือกลุ่ม Anonymous ที่เคยโจมตีเว็บไซต์ของรัฐบาลและองค์กรที่พวกเขาเห็นว่าละเมิดสิทธิมนุษยชนหรือเสรีภาพ
• State/Nation Sponsored Hacker - แฮกเกอร์ที่ได้รับการว่าจ้างจากหน่วยงานรัฐให้โจมตีหรือดึงข้อมูลจากประเทศอื่น เรียกอีกอย่างว่า "Advanced Persistent Threats" (APTs) พวกเขามักมีทรัพยากรมากและใช้เทคนิคขั้นสูง โดยมุ่งเป้าไปที่โครงสร้างพื้นฐานสำคัญ องค์กรทางการทหาร หรือข้อมูลทางการเมืองและเศรษฐกิจที่มีความสำคัญ
• Malicious Insider -  บุคคลภายในองค์กรที่ใช้สิทธิ์การเข้าถึงเพื่อเปิดเผยหรือแบล็กเมล์องค์กร ซึ่งอาจเป็นพนักงานปัจจุบัน อดีตพนักงาน หรือผู้รับเหมาที่มีความไม่พอใจ หรือถูกจูงใจด้วยผลประโยชน์ทางการเงิน โดยเป็นกลุ่มแฮกเกอร์ที่สามารถสร้างความเสียหายได้จำนวนมาก เนื่องจากมีสิทธิ์เข้าถึงระบบและข้อมูลภายในอยู่แล้ว ทำให้ยากต่อการตรวจจับ

กลยุทธ์และวิธีการโจมตีที่แฮกเกอร์มักใช้ 

1. มัลแวร์ (Malware) 

มัลแวร์ คือซอฟต์แวร์ที่ถูกออกแบบมาเพื่อสร้างความเสียหายให้กับระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งมีหลายประเภท ได้แก่

• ไวรัส - โปรแกรมที่แพร่กระจายตัวเองไปยังไฟล์ต่างๆ ทำให้คอมพิวเตอร์ทำงานช้าลงหรือทำลายข้อมูล หรือทำตามการวางโปรแกรมของแฮกเกอร์ เช่น การเปิดไฟล์แนบที่ติดไวรัส เพื่อเริ่มการติดตั้งและแพร่กระจายไวรัส เมื่อไฟล์ถูกเปิด ไวรัสจะเข้าไปติดอยู่กับไฟล์อื่นๆ ในระบบ และทำตัวเหมือนเซลล์เชื้อโรคที่แพร่กระจายไปทั่วอุปกรณ์
• ม้าโทรจัน (Trojans) - โปรแกรมที่แอบแฝงตัวเป็นซอฟต์แวร์ทั่วไป แต่เปิดประตูให้แฮกเกอร์เข้าควบคุมเครื่องได้ โดยม้าโทรจันได้ชื่อมาจากตำนานม้าไม้เมืองทรอย ที่ดูเหมือนของขวัญแต่กลับซ่อนทหารไว้ภายใน เช่นเดียวกับโปรแกรมที่ดูเหมือนจะมีประโยชน์ แต่ซ่อนโค้ดที่เป็นอันตรายเอาไว้ เมื่อเปิดใช้งาน ม้าโทรจันอาจติดตั้งโปรแกรมดักจับการพิมพ์ (Keylogger) เพื่อบันทึกรหัสผ่าน สร้าง "Backdoor" ให้แฮกเกอร์เข้าถึงระบบได้ในภายหลัง หรือเปิดการควบคุมระบบจากระยะไกล
• เวิร์ม (Worm) - มัลแวร์ที่แพร่กระจายตัวเองผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์ได้อย่างรวดเร็ว ต่างจากไวรัสตรงที่ไม่จำเป็นต้องมีการกระทำของผู้ใช้ Worm สามารถแพร่กระจายผ่านช่องโหว่ของระบบหรือเครือข่ายโดยอัตโนมัติ และอาจทำให้ทั้งเครือข่ายล่มได้ในเวลาอันรวดเร็ว เช่น WannaCry ที่เป็นเวิร์มที่แพร่กระจายผ่านช่องโหว่ของ Windows ซึ่งส่งผลต่อเครื่องคอมพิวเตอร์หลายแสนเครื่องทั่วโลกในปี 2017
• Ransomware - มัลแวร์เรียกค่าไถ่ที่เมื่อติดตั้งในระบบแล้ว Ransomware จะเข้ารหัสไฟล์สำคัญทั้งหมด ทำให้ผู้ใช้ไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลนั้นๆ ได้ จากนั้นจะแสดงข้อความเรียกค่าไถ่ โดยอาจเรียกร้องการชำระเงินในรูปแบบสกุลเงินดิจิทัลอย่าง Bitcoin ซึ่งการโจมตีแบบนี้สร้างความเสียหายอย่างมากแก่ธุรกิจและองค์กร บางกรณีแม้จ่ายค่าไถ่แล้ว ผู้โจมตีอาจไม่ส่งกุญแจถอดรหัส
• สปายแวร์ (Spyware) - โปรแกรมที่ติดตั้งเพื่อรวบรวมข้อมูลการใช้งานของผู้ใช้ โดยสปายแวร์จะทำงานในเบื้องหลังโดยผู้ใช้ไม่รู้ตัว และบันทึกกิจกรรมต่างๆ เช่น การกดแป้นพิมพ์ (Keystrokes) พฤติกรรมการท่องเว็บ ข้อมูลบัตรเครดิต รหัสผ่าน หรือข้อมูลส่วนตัวอื่นๆ

2. ฟิชชิง (Phishing) 

ฟิชชิง เป็นการหลอกลวงทางออนไลน์ที่พบบ่อยที่สุด มีเป้าหมายเพื่อขโมยข้อมูลสำคัญด้วยวิธีต่างๆ เช่น

• Spear Phishing - การโจมตีแบบเฉพาะเจาะจงบุคคลหรือองค์กร แตกต่างจากฟิชชิงทั่วไปที่ส่งอีเมลจำนวนมากแบบไม่เจาะจง Spear Phishing จะมุ่งเป้าไปที่บุคคลหรือองค์กรเฉพาะ โดยผู้โจมตีจะรวบรวมข้อมูลของเป้าหมายก่อนเพื่อสร้างข้อความที่น่าเชื่อถือ เช่น การปลอมตัวเป็นเพื่อนร่วมงาน หัวหน้า หรือพันธมิตรทางธุรกิจ ทำให้เหยื่อมีแนวโน้มที่จะหลงเชื่อสูง
• Whaling - การโจมตีเป้าหมายที่เป็นผู้บริหารระดับสูง เป็นรูปแบบพิเศษของ Spear Phishing ที่มุ่งเป้าไปที่ผู้บริหารระดับสูงหรือผู้มีอำนาจในองค์กร วิธีนี้มักใช้ข้อความที่เกี่ยวข้องกับการเงินหรือกฎหมาย เช่น การแจ้งเตือนเรื่องภาษี สัญญาทางกฎหมาย หรือประเด็นด้านการเงินที่สำคัญ เพื่อสร้างความเร่งด่วนและกดดันให้เป้าหมายตอบสนองโดยไม่ตรวจสอบให้ดี
• Pharming - การเปลี่ยนเส้นทางเว็บไซต์ไปยังเว็บปลอมเพื่อขโมยข้อมูลส่วนตัว เป็นเทคนิคขั้นสูงกว่าฟิชชิงทั่วไป โดยผู้โจมตีจะแฮกเซิร์ฟเวอร์ DNS (Domain Name System) ที่แปลงชื่อโดเมนเป็น IP address หรือแก้ไขไฟล์ hosts ในเครื่องของเหยื่อ ทำให้แม้ผู้ใช้จะพิมพ์ URL ที่ถูกต้อง เช่น ชื่อเว็บไซต์ธนาคาร ระบบก็จะนำไปสู่เว็บไซต์ปลอมที่แฮกเกอร์สร้างขึ้น ซึ่งมักเหมือนของจริงมาก ทำให้ผู้ใช้กรอกข้อมูลส่วนตัวโดยไม่สงสัย
• Smishing - การฟิชชิงผ่าน SMS หรือข้อความสั้น ผู้โจมตีส่ง SMS ที่มีลิงก์อันตรายหรือขอข้อมูลส่วนตัว มักอ้างว่ามาจากธนาคาร บริษัทขนส่ง หรือหน่วยงานรัฐ ด้วยข้อความเร่งด่วนที่ต้องการให้ผู้ใช้คลิกลิงก์หรือโทรกลับ
• Vishing - การฟิชชิงผ่านการโทรศัพท์ (Voice Phishing) ผู้โจมตีจะโทรหาเหยื่อ โดยปลอมตัวเป็นพนักงานธนาคาร เจ้าหน้าที่หน่วยงานรัฐ หรือบริษัทที่น่าเชื่อถือ และพยายามล่อลวงให้เปิดเผยข้อมูลส่วนตัวหรือทำธุรกรรมทางการเงิน

3. การโจมตีแบบ Man-in-the-Middle (MitM) 

เป็นการที่แฮกเกอร์แทรกกลางระหว่างการสื่อสารของผู้ใช้สองฝ่าย และดักจับข้อมูลที่ส่งระหว่างกัน มักเกิดขึ้นบนเครือข่าย Wi-Fi สาธารณะที่ไม่ปลอดภัย โดยการโจมตีแบบ MitM มีหลายรูปแบบ เช่น

• การสร้าง Wi-Fi ปลอม (Evil Twin) - แฮกเกอร์สร้างจุดเชื่อมต่อ Wi-Fi ปลอมที่มีชื่อคล้ายกับเครือข่ายจริง เช่น ในร้านกาแฟที่มี Wi-Fi "CoffeeShop-WiFi" แฮกเกอร์อาจสร้างเครือข่ายชื่อ "CoffeeShop-FreeWiFi" เมื่อผู้ใช้เชื่อมต่อกับเครือข่ายปลอม ข้อมูลทั้งหมดก็จะถูกส่งผ่านเซิร์ฟเวอร์ของแฮกเกอร์
• ARP Spoofing - Address Resolution Protocol Spoofing เป็นเทคนิคที่แฮกเกอร์ปลอมแปลงที่อยู่ MAC ของตนให้เชื่อมโยงกับ IP ของอุปกรณ์อื่นในเครือข่าย ทำให้การรับส่งข้อมูลในเครือข่ายถูกส่งผ่านคอมพิวเตอร์ของแฮกเกอร์ก่อนไปถึงอุปกรณ์จริงของผู้ใช้งาน ซึ่งเปิดโอกาสให้แฮกเกอร์สามารถดักจับข้อมูลทั้งหมด รวมถึงรหัสผ่าน ข้อมูลการเข้าสู่ระบบ และข้อมูลส่วนตัวอื่นๆ
• SSL Stripping - เทคนิคที่ลดการเชื่อมต่อ HTTPS ที่ปลอดภัยให้เป็น HTTP ที่ไม่มีการเข้ารหัส ทำให้แฮกเกอร์สามารถดูข้อมูลที่ส่งได้ในรูปแบบข้อความธรรมดา (Plain Text) โดยทั่วไปเทคนิคนี้จะทำงานร่วมกับการโจมตีแบบ MitM ประเภทอื่น โดยแฮกเกอร์จะอยู่ระหว่างผู้ใช้และเว็บไซต์ ขณะที่เว็บไซต์ส่งลิงก์ HTTPS แฮกเกอร์จะเปลี่ยนเป็น HTTP ก่อนส่งต่อให้ผู้ใช้นั่นเอง
• DNS Spoofing - การปลอมแปลงข้อมูล DNS เพื่อเปลี่ยนเส้นทางการเชื่อมต่อของผู้ใช้ไปยังเว็บไซต์ปลอมที่แฮกเกอร์สร้างขึ้น เมื่อผู้ใช้พิมพ์ URL ที่ถูกต้อง ระบบ DNS ที่ถูกแฮกจะนำพาไปยังเว็บไซต์ปลอมที่ดูเหมือนของจริง ทำให้ผู้ใช้กรอกข้อมูลส่วนตัว หรือเข้าสู่ระบบโดยไม่รู้ตัวว่ากำลังส่งข้อมูลให้แฮกเกอร์

การโจมตีแบบ MitM มักเกิดขึ้นในสถานที่ที่มีการใช้ Wi-Fi สาธารณะ เช่น ร้านกาแฟ สนามบิน โรงแรม หรือศูนย์การค้า ดังนั้น ผู้ใช้งานควรหลีกเลี่ยงการทำธุรกรรมที่สำคัญ หรือไม่เชื่อมต่อกับเครือข่ายสาธารณะ หากจำเป็นต้องใช้งาน ควรใช้ VPN เพื่อเข้ารหัสการเชื่อมต่อทั้งหมด

4. การโจมตีแบบ DoS และ DDoS 

Denial of Service (DoS) และ Distributed Denial of Service (DDoS) เป็นการโจมตีด้วยการส่งคำขอเข้าระบบจำนวนมากจนทำให้ระบบชะงักหรือล่ม ซึ่งอาจเปิดโอกาสให้แฮกเกอร์แฝงมัลแวร์เข้าสู่ระบบ

• การโจมตีแบบ DoS - ใช้คอมพิวเตอร์เพียงเครื่องเดียวในการส่งคำขอจำนวนมากไปยังเซิร์ฟเวอร์เป้าหมาย จนทำให้เซิร์ฟเวอร์ไม่สามารถตอบสนองต่อคำขอจากผู้ใช้ปกติได้ เทคนิคที่ใช้อาจเป็นการส่งแพ็กเก็ตขนาดใหญ่ (Ping of Death) หรือการส่งคำขอที่ออกแบบมาให้ใช้ทรัพยากรของเซิร์ฟเวอร์มาก
• การโจมตีแบบ DDoS - ใช้คอมพิวเตอร์หลายเครื่อง (บางครั้งนับพันหรือหมื่นเครื่อง) ที่ติดมัลแวร์และถูกควบคุมโดยแฮกเกอร์ เรียกว่า "Botnet" ในการโจมตีเป้าหมายพร้อมกัน ทำให้ยากต่อการป้องกันเพราะการโจมตีมาจากหลายแหล่งที่มา และมีปริมาณมากกว่าการโจมตีแบบ DoS ธรรมดา

รูปแบบของการโจมตีแบบ DDoS ที่พบบ่อย

• การโจมตี Layer 7 (Application Layer) - มุ่งเป้าไปที่ชั้นแอปพลิเคชัน เช่น การส่งคำขอ HTTP GET หรือ POST จำนวนมากไปยังเว็บเซิร์ฟเวอร์
• SYN Flood - ส่งคำขอเริ่มต้นการเชื่อมต่อ TCP (SYN packets) จำนวนมากโดยไม่ทำให้การเชื่อมต่อเสร็จสมบูรณ์ ทำให้เซิร์ฟเวอร์รอการตอบกลับจนระบบหยุดชะงัก
• UDP Flood - ส่งแพ็กเก็ต UDP จำนวนมากไปยังพอร์ตสุ่มบนเซิร์ฟเวอร์ ทำให้เซิร์ฟเวอร์ต้องตรวจสอบแต่ละพอร์ตและตอบกลับด้วยข้อความว่าไม่มีแอปพลิเคชันทำงานอยู่
• DNS Amplification - ใช้เซิร์ฟเวอร์ DNS เพื่อส่งข้อมูลขนาดใหญ่ไปยังเป้าหมาย โดยการส่งคำขอขนาดเล็กพร้อมกับปลอมแปลง IP ที่มาให้เป็น IP ของเป้าหมาย

การโจมตีแบบ DDoS ไม่เพียงทำให้เว็บไซต์หรือบริการไม่สามารถเข้าถึงได้เท่านั้น แต่ยังอาจใช้เป็นการหันเหความสนใจเพื่อปกปิดการโจมตีประเภทอื่น เช่น การขโมยข้อมูลหรือการเจาะระบบ ขณะที่ทีมไอทีกำลังยุ่งอยู่กับการจัดการปัญหาการเข้าถึงระบบ

5. SQL Injection 

การโจมตีที่แฮกเกอร์ใช้ช่องโหว่ของเว็บแอปพลิเคชันเพื่อแทรกคำสั่ง SQL และดึงข้อมูลจากฐานข้อมูล ทำให้สามารถเข้าถึงข้อมูลสำคัญเช่น รหัสผ่าน หรือข้อมูลบัญชีได้

SQL Injection เกิดขึ้นเมื่อแอปพลิเคชันนำข้อมูลที่ผู้ใช้งานป้อนไปใช้ในคำสั่ง SQL โดยไม่มีการตรวจสอบหรือทำความสะอาดข้อมูลนั้นก่อน ทำให้แฮกเกอร์สามารถแทรกคำสั่ง SQL ของตนเองเข้าไปได้ ตัวอย่างง่ายๆ คือการใส่เครื่องหมาย ' หรือ " ในช่องค้นหาหรือแบบฟอร์มล็อกอิน ซึ่งอาจทำให้คำสั่ง SQL เดิมผิดพลาดและทำงานตามที่แฮกเกอร์ต้องการ

รูปแบบของ SQL Injection:

• Simple Injection - การใส่โค้ด SQL เพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจสอบสิทธิ์ เช่น การใส่ ' OR '1'='1 ในช่องรหัสผ่าน ซึ่งอาจทำให้สามารถล็อกอินเข้าระบบได้โดยไม่ต้องรู้รหัสผ่านที่แท้จริง
• Union-Based Injection - ใช้คำสั่ง UNION SQL เพื่อรวมผลลัพธ์จากการสอบถามที่ถูกต้องกับข้อมูลที่แฮกเกอร์ต้องการสกัด
• Error-Based Injection - ใช้ประโยชน์จากข้อความแสดง Error ของฐานข้อมูล เพื่อดึงข้อมูลหรือแผนผังของฐานข้อมูล
• Time-Based Injection - ใช้คำสั่งทำให้ฐานข้อมูลต้องรอก่อนตอบกลับ หากการสอบถามเป็นจริง (True) ก็จะทำให้แฮกเกอร์สามารถสกัดข้อมูลออกมาได้ แม้จะไม่มีผลลัพธ์แสดงออกมาโดยตรง

SQL Injection สามารถทำให้แฮกเกอร์ เข้าถึงข้อมูลลับที่เก็บในฐานข้อมูล เปลี่ยนแปลงข้อมูลในฐานข้อมูล (แก้ไข/เพิ่ม/ลบ) ลบฐานข้อมูลทั้งหมด ดาวน์โหลดไฟล์จากเซิร์ฟเวอร์ หรือในบางกรณีสามารถเข้าถึงระบบปฏิบัติการและควบคุมเซิร์ฟเวอร์ได้

6. Zero-Day Exploit 

Zero-Day Exploit คือ การโจมตีที่ใช้ช่องโหว่ที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขหรือยังไม่เป็นที่รู้จัก แม้แต่ผู้พัฒนาซอฟต์แวร์เองก็อาจไม่ทราบเกี่ยวกับช่องโหว่นี้ ทำให้ไม่มีการอัปเดตหรือแพตช์เพื่อแก้ไข ชื่อ "Zero-Day" มาจากความจริงที่ว่าผู้พัฒนามีเวลาศูนย์วัน (Zero Days) ในการแก้ไขปัญหาก่อนที่ช่องโหว่จะถูกใช้งาน

ช่องโหว่ Zero-Day ถือเป็นสิ่งที่มีมูลค่าสูงในตลาดมืด เพราะสามารถใช้โจมตีระบบที่แม้จะมีการอัปเดตล่าสุดก็ตาม แฮกเกอร์ที่มีทรัพยากรมาก เช่น กลุ่มที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐ (State-Sponsored Groups) มักใช้ Zero-day Exploits ในการโจมตีเป้าหมายที่มีความสำคัญสูง

ลักษณะของช่องโหว่แบบ Zero-Day มีดังนี้

• มักถูกค้นพบโดยนักวิจัยด้านความปลอดภัย แฮกเกอร์ หรือผู้พัฒนาซอฟต์แวร์เอง
• สามารถขายได้ในราคาสูงถึงหลายแสนหรือหลายล้านดอลลาร์ ขึ้นอยู่กับความรุนแรงและซอฟต์แวร์ที่ได้รับผลกระทบ
• บริษัทบางแห่งเสนอโปรแกรมรางวัลค้นหาข้อบกพร่อง (Bug Bounty Programs) เพื่อจูงใจให้นักวิจัยรายงานช่องโหว่แทนที่จะขายให้แฮกเกอร์
• มักถูกใช้ในการโจมตีแบบ APT (Advanced Persistent Threat) ซึ่งเป็นการโจมตีที่มีการวางแผนอย่างละเอียดและดำเนินไปอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน

การป้องกัน Zero-day Exploits ทำได้ยาก เพราะโดยนิยามแล้วเป็นช่องโหว่ที่ยังไม่มีการแก้ไข อย่างไรก็ตาม การใช้แนวปฏิบัติด้านความปลอดภัยที่ดี เช่น การติดตั้งซอฟต์แวร์เฉพาะที่จำเป็น การจำกัดสิทธิ์ผู้ใช้งาน และการใช้ระบบตรวจจับและป้องกันการบุกรุก (IDS/IPS) สามารถช่วยลดความเสี่ยงได้

7. Cross-Site Scripting (XSS) 

Cross-Site Scripting หรือ XSS เป็นช่องโหว่ที่ช่วยให้แฮกเกอร์แทรกสคริปต์ที่เป็นอันตราย (มักเป็น JavaScript) เข้าไปในเว็บไซต์ที่ผู้ใช้เชื่อถือ เมื่อผู้ใช้งานเข้าชมเว็บไซต์นั้น สคริปต์จะทำงานโดยอัตโนมัติบนเบราว์เซอร์ของผู้ใช้งาน ทำให้แฮกเกอร์สามารถขโมยคุกกี้เซสชัน (Cookie Session) ขโมยข้อมูลส่วนตัว หรือแม้แต่ควบคุมเบราว์เซอร์ของผู้ใช้ โดย XSS สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทหลัก ได้แก่

• Stored XSS (Persistent XSS) - สคริปต์อันตรายถูกเก็บไว้ถาวรบนเซิร์ฟเวอร์เป้าหมาย เช่น ในฐานข้อมูล และทำงานทุกครั้งที่มีผู้เข้าชมหน้าเว็บที่มีสคริปต์นั้น
• Reflected XSS (Non-Persistent XSS) - สคริปต์อันตรายถูกส่งไปยังเซิร์ฟเวอร์และสะท้อนกลับมายังผู้ใช้ในการตอบสนองทันที เช่น ผ่านการค้นหา หรือข้อความแสดงความผิดพลาด มักใช้ร่วมกับเทคนิควิศวกรรมสังคมเพื่อหลอกให้ผู้ใช้คลิกลิงก์ที่มีสคริปต์แฝง
• DOM-Based XSS - เกิดขึ้นเมื่อสคริปต์ที่เป็นอันตรายทำงานเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงใน DOM (Document Object Model) ของหน้าเว็บ โดยไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาจากเซิร์ฟเวอร์

การป้องกัน XSS รวมถึงการตรวจสอบและทำความสะอาดข้อมูลที่ป้อนโดยผู้ใช้ การใช้เฮดเดอร์ Content-Security-Policy การเข้ารหัสข้อมูลที่แสดงผล และการใช้ Framwork สมัยใหม่ที่มีการป้องกัน XSS ในตัว

วิธีป้องกันการโจมตีจากแฮกเกอร์ 

1. อัปเดตซอฟต์แวร์และระบบปฏิบัติการอย่างสม่ำเสมอ 

ภัยคุกคามออนไลน์ มักใช้ช่องโหว่ที่พบในซอฟต์แวร์และระบบปฏิบัติการ การอัปเดตซอฟต์แวร์จึงเป็นหนึ่งในวิธีพื้นฐานที่สุดแต่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการป้องกันการโจมตีทางไซเบอร์ โดยเมื่อผู้พัฒนาซอฟต์แวร์พบช่องโหว่ในผลิตภัณฑ์ของตน  ก็จะออกแพตช์หรืออัปเดตเพื่อแก้ไขปัญหานั้นๆ โดยมีข้อแนะนำในการอัปเดตซอฟต์แวร์ ดังนี้

• ตั้งค่าให้ซอฟต์แวร์และแอปพลิเคชันอัปเดตโดยอัตโนมัติเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้
• ตรวจสอบการอัปเดตระบบปฏิบัติการอย่างสม่ำเสมอ (Windows, macOS, Linux)
• อย่าละเลยซอฟต์แวร์สำคัญ เช่น เบราว์เซอร์ โปรแกรมอีเมล และซอฟต์แวร์ป้องกันมัลแวร์
• สำหรับอุปกรณ์ IoT (Internet of Things) เช่น กล้องวงจรปิด เราเตอร์ และอุปกรณ์สมาร์ทโฮม ให้ตรวจสอบการอัปเดตเฟิร์มแวร์อย่างสม่ำเสมอ
• สำหรับองค์กร ควรมีกระบวนการจัดการแพตช์ที่เป็นทางการเพื่อตรวจสอบและติดตั้งการอัปเดตด้านความปลอดภัยอย่างทันท่วงที

2. ใช้รหัสผ่านที่แข็งแรง 

ควรตั้งรหัสผ่านที่มีความซับซ้อน ประกอบด้วย 

• ความยาวอย่างน้อย 12 ตัวอักษร (ยิ่งยาวยิ่งดี)
• ผสมตัวอักษรพิมพ์ใหญ่ พิมพ์เล็ก ตัวเลข และสัญลักษณ์
• ไม่ใช้ข้อมูลส่วนตัวที่เดาได้ง่าย เช่น ชื่อ วันเกิด หรือคำที่มีในพจนานุกรม
• ไม่ใช้รหัสผ่านเดียวกับเว็บไซต์อื่น
• เปลี่ยนรหัสผ่านอย่างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะสำหรับบัญชีที่สำคัญ

โดยอาจเลือกใช้วลีหรือประโยคที่จำได้ง่าย แต่แทนที่ตัวอักษรด้วยตัวเลขหรือสัญลักษณ์ เช่น "I love Thai food!" อาจกลายเป็น "1L0v3Th@1F00d!" หรือใช้เทคนิคการเชื่อมคำ โดยเลือกคำหลายๆ คำที่ไม่เกี่ยวข้องกันมาเชื่อมต่อกัน เช่น "ElephantSunsetPurple42" และต้องไม่ลืมพิจารณาใช้ซอฟต์แวร์จัดการรหัสผ่าน (Password Manager) เช่น LastPass, 1Password, หรือ Bitwarden ซึ่งสามารถสร้างและจัดเก็บรหัสผ่านที่ซับซ้อน ทำให้ยากต่อการแฮกเข้าสู่ระบบ

3. ยืนยันตัวตนสองขั้นตอน (Two-Factor Authentication) 

การยืนยันตัวตนสองขั้นตอนเพิ่มความปลอดภัยโดยขอข้อมูลเพิ่มเติมนอกเหนือจากรหัสผ่าน เช่น รหัสผ่านครั้งเดียว (OTP) ที่ส่งไปยังโทรศัพท์ มีวิธีการใช้ที่พบบ่อย ได้แก่

• แอปพลิเคชัน OTP เช่น Google Authenticator, Microsoft Authenticator หรือ Authy ที่สร้างรหัสใหม่ทุก 30 วินาที
• ข้อความ SMS ที่ส่งรหัสยืนยันไปยังโทรศัพท์มือถือของคุณ (แม้จะสะดวกแต่มีความปลอดภัยน้อยกว่าวิธีอื่น)
• การแจ้งเตือนแบบพุชผ่านแอปพลิเคชันมือถือ ที่เจ้าของมือถือสามารถอนุมัติหรือปฏิเสธการเข้าสู่ระบบได้
• กุญแจความปลอดภัย (Hardware Security Keys) เช่น YubiKey หรือ Google Titan ที่ต้องเสียบเข้ากับคอมพิวเตอร์หรือใช้ NFC กับโทรศัพท์มือถือ 

4. ใช้เครือข่าย Wi-Fi ที่ปลอดภัย 

การใช้เครือข่าย Wi-Fi ที่ปลอดภัยช่วยลดความเสี่ยงจากการขโมยข้อมูลส่วนตัวผ่านวิธี MitM ได้ดี โดยหากเป็น Wi-Fi ที่ใช้งานส่วนตัว หรือเป็นขององค์กร ควรดำเนินการดังนี้ 

• ตั้งรหัสผ่าน Wi-Fi ที่แข็งแกร่ง - รหัสผ่านควรยาวอย่างน้อย 12 ตัวอักษร มีการผสมตัวอักษร ตัวเลข และสัญลักษณ์พิเศษ โดยเปลี่ยนจากรหัสที่ตั้งมาจากโรงงาน
• เปลี่ยนชื่อและรหัสผ่านเริ่มต้นของเราเตอร์ - เราเตอร์ส่วนใหญ่มาพร้อมกับชื่อ (SSID) และรหัสผ่านเริ่มต้นที่แฮกเกอร์สามารถหาได้ง่าย การเปลี่ยนทั้งชื่อและรหัสผ่านจะเพิ่มความปลอดภัย ไม่ควรใช้ชื่อที่เปิดเผยข้อมูลส่วนตัว เช่น ชื่อครอบครัวหรือที่อยู่
• ใช้ Virtual Private Network (VPN) - VPN สร้างอุโมงค์เข้ารหัสระหว่างอุปกรณ์ของคุณและอินเทอร์เน็ต ทำให้ข้อมูลของคุณปลอดภัยแม้เมื่อใช้ Wi-Fi สาธารณะ มีบริการ VPN ที่น่าเชื่อถือมากมาย ทั้งแบบฟรีและเสียค่าบริการ
• ใช้การเข้ารหัสระดับสูง - ตรวจสอบว่าเราเตอร์ของคุณใช้โปรโตคอลการเข้ารหัสล่าสุด เช่น WPA3 แทน WPA2, WPA หรือแย่ที่สุดคือ WEP ซึ่งสามารถถูกแฮกได้ภายในไม่กี่นาที
• ปิดการแบ่งปันไฟล์และเครื่องพิมพ์ในเครือข่าย - ปิดคุณสมบัติการแบ่งปันที่ไม่จำเป็นเพื่อลดพื้นที่ผิวการโจมตี (attack surface) เปิดใช้งานเฉพาะเมื่อจำเป็น
• เปิดใช้งาน ไฟร์วอลล์ (Firewall) ในเราเตอร์ - ไฟร์วอลล์จะช่วยกรองการจราจรทางเครือข่ายและปิดกั้นการเข้าถึงที่ไม่ได้รับอนุญาต
• อัปเดตเฟิร์มแวร์ของเราเตอร์ -  เราเตอร์มีซอฟต์แวร์ (เรียกว่าเฟิร์มแวร์) ที่ควรได้รับการอัปเดตเมื่อมีเวอร์ชันใหม่ เพื่อแก้ไขช่องโหว่ด้านความปลอดภัย
• สร้างเครือข่ายสำหรับผู้มาเยือน (Guest Network) - หากคุณต้องการให้ผู้มาเยือนใช้ Wi-Fi ตั้งค่าเครือข่ายแยกสำหรับพวกเขาเพื่อไม่ให้เข้าถึงอุปกรณ์หลักของคุณ

สุดท้ายนี้ หากเป็น Wi-Fi ก็ควรหลีกเลี่ยงการทำธุรกรรมทางการเงิน การล็อกอินเข้าบัญชีที่สำคัญ หรือการส่งข้อมูลส่วนตัว หรือเลือกให้ใช้ VPN เพื่อความปลอดภัยอีกชั้นด้วยก็ได้

5. การสำรองข้อมูล (Backup) 

การสำรองข้อมูลอย่างสม่ำเสมอช่วยให้สามารถกู้คืนข้อมูลได้หากถูกโจมตีโดยแฮกเกอร์ โดยควรสำรองข้อมูลไว้ในที่ปลอดภัย เช่น ฮาร์ดดิสก์ภายนอก NAS หรือ Cloud Storage หรือนำโซลูชัน Data Loss Prevention มาใช้กับเครือข่าย 

โดยกลยุทธ์การสำรองข้อมูลที่มีประสิทธิภาพ คือ การปฏิบัติตามกฎ 3-2-1

• สร้างสำเนาสำรองอย่างน้อย 3 ชุด (ต้นฉบับและสำเนาอีก 2 ชุด)
• เก็บในสื่อจัดเก็บอย่างน้อย 2 ประเภท (เช่น ฮาร์ดดิสก์ภายในและคลาวด์)
• เก็บสำเนาอย่างน้อย 1 ชุดนอกสถานที่ (เช่น ในคลาวด์หรือที่อื่นทางกายภาพ)

นอกจากนี้ยังมีข้อแนะนำเพิ่มเติม ได้แก่ ตั้งค่าการสำรองข้อมูลอัตโนมัติเพื่อลดความเสี่ยง ทดสอบการกู้คืนข้อมูลเป็นประจำ เข้ารหัสข้อมูลสำรอง เพื่อป้องกันการเข้าถึงโดยไม่ได้รับอนุญาต หรือพิจารณาใช้บริการสำรองข้อมูลคลาวด์ที่มีการเข้ารหัสสองชั้น ประกอบกับพัฒนาแผนการกู้คืนจากภัยพิบัติ (Disaster Recovery Plan) ที่ครอบคลุม

6. ระมัดระวังการคลิกลิงก์น่าสงสัย 

การฟิชชิง (Phishing) เป็นวิธีการขโมยข้อมูลส่วนตัวที่พบได้บ่อย จึงควรระมัดระวังเป็นพิเศษเมื่อได้รับอีเมลหรือข้อความ จากผู้ส่งที่ไม่รู้จัก และไม่ควรคลิกลิงก์หรือดาวน์โหลดไฟล์แนบที่น่าสงสัยโดยเด็ดขาด โดยสามารถสังเกตอีกเมล Phishing ได้ ดังนี้

• ตรวจสอบอีเมลของผู้ส่ง - แม้ชื่อผู้ส่งจะดูเหมือนมาจากบริษัทหรือบุคคลที่รู้จัก แต่ที่ Email Address จริงๆ อาจเป็นของบุคคลภายนอก ซึ่งอาจเป็นการหลอกลวงจากแฮกเกอร์
• ข้อความที่ทำให้เกิดความรู้สึกเร่งด่วน - ข้อความที่สร้างความรู้สึกเร่งด่วน เช่น ล็กอกอินทันทีเพื่อป้องกันบัญชีถูกระงับ มักเป็นสัญญาณของการฟิชชิง
• เนื้อหาที่มีข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์และการสะกด - หากมีการเรียบเรียงประโยค คำ หรือวลีที่ดูแปลก ให้สงสัยเอาไว้ก่อนว่าอาจเป็นข้อความจากแฮกเกอร์ ซึ่งอาจไม่ใช่เจ้าของภาษา
• คำทักทายที่ไม่เฉพาะเจาะจง - การใช้คำทักทายทั่วไป เช่น "ลูกค้าที่เคารพ" แทนชื่อองค์กรหรือชื่อแบบระบุเจาะจง อาจเป็นสัญญาณเตือนของแฮกเกอร์
• ลิงก์ที่น่าสงสัย - เมื่อนำเมาส์ไปวางเหนือลิงก์ (โดยไม่คลิก) สามารถดู URL จริงได้ ซึ่งอาจแตกต่างจากที่แสดงในตัวอักษร (Display Text) 
• การขอข้อมูลส่วนตัว - บริษัทหรือองค์กร เช่น ธนาคาร ประกันภัย หรือหน่วยงานภาครัฐมักจะไม่ขอข้อมูลละเอียดอ่อนผ่านช่องทางอย่างอีเมล หรือข้อความ

7. ติดตั้งซอฟต์แวร์รักษาความปลอดภัยที่น่าเชื่อถือ 

การใช้ซอฟต์แวร์รักษาความปลอดภัยและโปรแกรมป้องกันมัลแวร์ช่วยตรวจจับและกำจัดภัยคุกคาม ระบบความปลอดภัยที่ควรพิจารณา ได้แก่

• ซอฟต์แวร์ป้องกันไวรัสและมัลแวร์ - ช่วยตรวจจับ กักกัน และลบโค้ดที่เป็นอันตราย มีทั้งโซลูชันฟรีและแบบชำระเงิน ควรเลือกโซลูชันที่ได้รับการอัปเดตฐานข้อมูลภัยคุกคามอย่างสม่ำเสมอ
• Next-Generation Firewall (NGFW) - ไฟร์วอลล์รุ่นใหม่ที่มีฟังก์ชันมากกว่าไฟร์วอลล์ (Firewall) ทั่วไป สามารถวิเคราะห์แพ็คเก็ตเชิงลึกและใช้ข้อมูลข่าวกรองภัยคุกคาม ช่วยป้องกันการโจมตีขั้นสูงที่ไฟร์วอลล์แบบดั้งเดิมอาจตรวจไม่พบ
• EDR (Endpoint Detection and Response) - ระบบตรวจจับและตอบสนองต่อภัยคุกคามที่อุปกรณ์ปลายทาง ให้การป้องกันขั้นสูงโดยการตรวจสอบพฤติกรรมของระบบเพื่อระบุกิจกรรมที่น่าสงสัย ไม่เพียงตรวจจับมัลแวร์เท่านั้น แต่ยังช่วยวิเคราะห์และรับมือกับการโจมตีขั้นสูงอีกด้วย
• MDR (Managed Detection and Response) - บริการจัดการการตรวจจับและตอบสนองต่อภัยคุกคาม ผสมผสานเทคโนโลยีขั้นสูง เช่น AI และการวิเคราะห์พฤติกรรม กับการเฝ้าระวังโดยผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัย ให้การป้องกันแบบครบวงจรสำหรับองค์กร
• โซลูชันป้องกันการสูญหายของข้อมูล (Data Loss Prevention) - ช่วยป้องกันการรั่วไหลของข้อมูลโดยไม่ได้ตั้งใจหรือเจตนา โดยการตรวจสอบ ตรวจจับ และปิดกั้นข้อมูลที่ละเอียดอ่อนขณะที่อยู่ในการใช้งาน เคลื่อนย้าย หรือเก็บรักษา
• Web Application Firewall (WAF) - ปกป้องเว็บแอปพลิเคชันจากการโจมตี เช่น SQL Injection, XSS และการโจมตีอื่นๆ โดยการกรองและตรวจสอบการจราจร HTTP
• Intrusion Detection System (IDS) และ Intrusion Prevention System (IPS) - ตรวจสอบการจราจรเครือข่ายเพื่อระบุกิจกรรมที่น่าสงสัย โดย IPS สามารถดำเนินการกับการโจมตีที่ตรวจพบโดยอัตโนมัติ
• Security Information and Event Management (SIEM) - รวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลบันทึกจากหลายแหล่งเพื่อระบุรูปแบบผิดปกติและการโจมตีที่อาจเกิดขึ้น

การรู้เท่าทันแฮกเกอร์และวิธีการที่พวกเขาใช้ในการโจมตีเป็นสิ่งสำคัญในการป้องกันข้อมูลและระบบจาก ภัยคุกคามออนไลน์ ไม่ว่าจะเป็นการอัปเดตซอฟต์แวร์ การใช้รหัสผ่านที่แข็งแกร่ง หรือการติดตั้งระบบรักษาความปลอดภัยที่เหมาะสม ทุกมาตรการล้วนมีส่วนในการสร้างความแข็งแกร่งให้กับระบบป้องกัน ในโลกที่เทคโนโลยีมีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว การป้องกันแฮกเกอร์ไม่ใช่การติดตั้งซอฟต์แวร์แบบครั้งเดียวจบ แต่เป็นกระบวนการต่อเนื่องที่ต้องอัปเดตความรู้และมาตรการป้องกันอยู่เสมอ การลงทุนในด้านความปลอดภัยทางไซเบอร์จึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกองค์กรและบุคคลในยุคดิจิทัลนี้

ร่วมมือกับผู้ให้บริการโซลูชัน Cybersecurity ที่น่าเชื่อถือ 

หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันภัยคุกคามทางไซเบอร์ (Cyber Threats) คือ โซลูชันความปลอดภัยทางไซเบอร์ อย่าง Sangfor NGFW, การรักษาความปลอดภัยอุปกรณ์ปลายทาง (Endpoint Security), Cloud-Based SASE และโซลูชันความปลอดภัยทางไซเบอร์อื่นๆ สามารถป้องกันระบบคลาวด์ของคุณจากมัลแวร์ ธุรกิจแต่ละแห่งมีความต้องการที่แตกต่างกัน ดังนั้นควรปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเพื่อค้นหาสิ่งที่จำเป็นสำหรับองค์กร

สามารถเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโซลูชันด้านความปลอดภัยทางไซเบอร์ที่ Sangfor นำเสนอ เพื่อป้องกันมัลแวร์เรียกค่าไถ่ (Ransomware) และมัลแวร์ รวมถึงวิธีปกป้องธุรกิจของคุณจากอันตรายของมัลแวร์ หากมีคำถามเพิ่มเติม อย่าลังเลที่จะติดต่อผู้เชี่ยวชาญของเรา